به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برخلاف امیدواری های زیادی که این سلول ها ایجاد کرده اند، استفاده از آن ها در پزشکی و تحقیقات با نگرانی هایی همراه است، زیرا محققین بسیاری این سلول ها را مستعد موتاسیون های ژنتیکی می دانند.

مطالعه ای جدید در انستیتو ملی تحقیقات ژنوم انسانی(NHGRI) که بخشی از NIH است نشان می دهد که iPSCها در مقایسه با سلول ها که بوسیله subcloning تکثیر می شوند، دچار موتاسیون بیشتری نمی شوند. در واقع تکنیک subcloning، تکنیکی است که طی آن سلول های تکی به صورت منفرد کشت داده می شوند و سپس به صورت یک رده سلولی یا  سل لاین در می آیند. این تکنیک شبیه iPSC است و تنها تفاوت این است که سلول های subclone شده با فاکتورهای بازبرنامه ریزی شده که موجب موتاسیون می شوند، تیمار نمی شوند. اما دستاوردهای محققین NHGRI نشان داده است که تکنولوژی iPS می تواند نحوه درمان بیماری های بوسیله پزشکان را تغییر دهد و نگرانی های در مورد ایمنی نباید روند مطالعات iPSC را مختل کند. دکتر لیو و همکارانش دو مجموعه از سلول های اهدایی را ارزیابی کردند: یک مجموعه از آن ها از افراد سالم گرفته شده بود و مجموعه دیگر از فردی گرفته شده بود که مبتلا به یک بیماری خونی نادر به نام اختلال پلاکتی فامیلی بود. با استفاده از نمونه ها پوستی مشتق از این افراد و با استفاده از تکنیک های iPSC و subcloning محققین نسخه های سلولی را ایجاد کردند که از نظر ژنتیکی مشابه بودند. به منظور شناسایی موتاسیون های احتمالی، محققین سلول های پوستی، سلول های iPS مشتق از آن ها و سلول های subclone شده را توالی یابی کردند و دریافتند که در هر دو نوع سلول آخر میزان وقوع موتاسیون ها یکسان است. اغلب موتاسیون های ژنتیکی که  در سلول های iPSC‌و subclone شده وجود داشت، واریته های ژنتیکی نادری بودند که از سلول های پوست والدی به ارث رسیده بودند. این یافته ها نشان می دهد که اغلب موتاسیون ها در iPSCها طی بازبرنامه ریزی یا فاز تولید iPSC اتفاق نمی افتند و این می تواند نشان دهد که iPSCها هم از نظر ثبات و هم از نظر بی خطر بودن برای مطالعات پایه و بالینی مناسب هستند.

پایان مطلب/